Het hondenkussen hoort echt bij Bob

Bob, onze boxer, is me er eentje hoor! We kregen hem een maand of vier geleden in huis, nadat we al tijden hadden rondgekeken voor een pup uit een goed nest. We wilden absoluut geen doorgefokte hond maar aangezien dat bij boxers niet eens zo snel gebeurt hadden we nog wel keuze genoeg. Toch vonden we dat we echt een gevoel bij het beestje moesten hebben en bij de moeder en we wilden het liefst dat er een nestje vlakbij was, zodat we Bob – want die naam hadden we al bedacht van tevoren – nog eens mee konden nemen naar zijn moeder of broertjes of zusjes. Uiteindelijk kwamen we op dit nestje uit en was alles gewoon perfect, vielen alle puzzelstukjes op hun plek en klópte het gewoon. We kregen zijn oude hondenkussen mee naar huis zodat ie nog een vertrouwd luchtje om zich heen zou hebben. Best een goed idee van zijn vorige eigenaars, want zijn hondenkussen wordt dan echt zijn plekje, zodat de overgang naar een nieuw gezin wat minder moeilijk zal zijn. Uiteindelijk merkten we dat hij na een week of twee echt gewend was aan zijn nieuwe huis en dat we echt een band met hem begonnen te krijgen. Nu is Bob echt onderdeel van dit gezin en maakt ie meer dan deel ervan uit. Bob is zelfs zo eigenwijs dat ie zich wel een beetje de baas voelt hier, sleept zijn hondenkussen overal mee naartoe waar hij maar zin heeft om te gaan liggen.